කටු අන්නාසි පදුරු ඉදුණු එරමිණිය
හැංගි හොරා වෙලේ මහ නියරෙ
දන්ඩි පැටියටයි මඩ කනයටයි
ආදරෙන් වෙල් ඉපනැල්ලේ පිනුම් ගහපු
දවසක් තියේවිද ඉස්සර වගේ ...
ඔට්ටුවට ජිල් බෝල කජු ගහපු
දිවා රාත්‍රී ක්‍රිකට් තරග
පැණි අමුඩෙගෙ වත්තේ කාපරංක
ගල උඩ කජු පුහුලන් කඩන
දවසක් තියේවිද ඉස්සර වගේ ...
රත්තගේ කසිප්පු වරිය පෙරලපු
අප්පුට අහස් කූරු යවපු
හොරා පොලිස් වලින් ඩෙන්ගියව මඩවපු
හීනෙන් උණ බට තුවක්කු හදපු
දවසක් තියේවිද ඉස්සර වගේ ...
බාහු මාමගේ බොරු යුද්ධ කතා
රවියගේ මල් ඔතන කතා
ආසිරි බට්ට කියන බොක කතා
පොඩි චූටියගේ මඩ කතා අහන්න
දවසක් තියේවිද ඉස්සර වගේ ...
නරි බෑනට ලෙන්චිනා අන්දවපු
කාලගෝලට අරක්කු පොවපු
බුලතෙට ගම්මිරිස් කවපු
සීයගේ සරමෙ එල්ලිලා දුවපු
දවසක් තියේවිද ඉස්සර වගේ ...
දන්සලට හොර පොල් කඩපු
අවාරෙට පහන් දල්වපු
හීනියට ළිදට පැනල නාගත්තු
කළුවරෙත් නිච්චි දුන්නු
දවසක් තියේවිද ඉස්සර වගේ ...
මුලින්ම ගල්කිස්සට එන්න බැරි වුනු එක ගැන ශෝකය ප්‍රකාශ කරලම පොස්ට් එකක් දැම්මනම් හොදයි කියල හිතුන.මඩ ප්‍රහාර ගල් ප්‍රහාර තාමත් වදිමින් පවතින නිසා අපි ඒව බල බල පොඩි ෆන් එකක් ගන්නව.හොද හොද සෙල්ලම් එළිවෙන ජාමෙට කියනවනෙ.බලමු තව තව ඒව ඉස්සරහට කල එළි බහියි.
පාසල් කාලෙ වෙච්ච නවනින්ගිරා වැඩක් ගැන තමයි අද පොඩ්ඩක් කියන්න යන්නෙ.දන්නවනෙ ඉස්කෝලෙ වෙන්නෙම ඔය වගේ දේවල්නේ.වසරක් ඉවර වෙලා තවත් වසරක් එනව කියන්නේ ඉතින් එක එක සැණකෙළියක්.මොකද ස්පෝර්ට් මීට්‌ කාලෙනෙ.ඔය දවස් එනකම් තමයි කව්රු කව්රුත් බලාගෙන ඉන්නෙ.මොකද පන්ති කට් කරගෙන එහෙමනෙ ඉතින් දවසම ඉන්නෙ.ඔය තියෙන ක්‍රීඩා අතරෙ මැරතන් එකටත් ලොකු තැනක් හම්බවෙනව.ලොකු පොඩි ඕනෙම කෙනෙක්ට මේකට සෙට් වෙන්න පුලුවන්නෙ.මේ කියන්න යන සිද්ධිය වුනේ අපි උසස් පෙළ හදාරන දවස් වල.එතකොට ඉතින් අපිනේ මුළු ඉස්කෝලෙම පාලනය කරන්නෙ.ඔව් ඉතින් අපි එහෙම හිතාගෙන හිටිය.දැන්නම් ඒ මෝඩ වැඩ ගැන මතක් වෙනකොටත් පිස්සු වගේ.ඒ මොන දේ කලත් අපි ඉස්කෝලෙ නම කැත කලේ නැහැ කියන එක ආඩම්බරෙන් කියන්න පුළුවන්.
අපි දුම්රියෙන් පාසලට ගිය නිසා තුඩයයි මමයි විශ්වයයි මාරම ෆිට්.විශ්වය කියන්නෙ තුඩයලගේ පුංචිගේ පුතා.කොහොමහරි ඔන්න මැරතන් එක තියෙන දවසත් කිට්ටු වෙන්න වුණා.නිවාස වලින් වෙන වෙනම කට්ටිය සෙට් වෙනව දැන් දුවන එවුන් පස්සෙ යන්න.වාහන තියෙන වුන් වාහන අරගෙන එනව.කොහොමහරි අපිට සෙට් වුණේ ඉස්කෝලෙ ලග ඉදල දුවල එන සෙට් එකට ග්ලුකෝස් එහෙම දෙන්න.අපි තමයි ඉතින් ඕකෙන් බාගෙට බාගයක්ම කන්නෙ.ඕක ඉතින් මම හිතන්නේ පොස්ට් එක කියවන හැමෝම කරලා ඇති.
අපේ ඉස්කෝලෙ ඉස්සරහ තියෙන්නෙ ලොකු හතර මං හන්දියක්.ඇත්තටම තුන්මන්හන්දී දෙකක් එක ලග තියෙන නිසා ඒක හරියට හතරමන් හන්දියක් වගේම තමයි.මැරතන් එක පටන් ගන්න කලින් මට පාරෙන් එහා පැත්තට යන්න උවමනාව තිබුනට අයෙත් ඉස්කෝලෙට යන්න වුණා අපේ නිවාසෙ කොඩිය ගේන්න.මම කොඩියත් අරගෙන අහපව් එන ටිකට අපේ සෙට් එක පාරෙන් එහා පැත්තට ගිහින් කොඩි වනනව.මටත් දැන් ඉන්න බැහැ.පුලුවන් තරම් ඉකමනට පාර ලගට ආව.ඔන්න එහා පැත්තෙ ඉදල විශ්වය කොල්ලෝ රොත්ත අස්සෙන් කෑ ගහනව මගේ නමත් කියල.
## ඉක්මනට වරෙන් යකෝ මැරතන් එක පටන් ගන්න යන්නේ කියල.
මමත් ඉතින් හාවක් හූවක් නැතිව අපු ගමන් පැන්න පාරෙන් අනිත් පැත්තට.
ඔන්න එතකොට එකක් කියනව
අන්න තොට පොලිසියෙන් කතා කරනව කියල.
මමත් බැලුව අනිත් පැත්ත හැරිල මොකක්ද මේ වෙන්න යන්නේ කියල.පොලිස් මාම පන දාගෙන කහ ඉරෙන් ඉස්කෝලෙ ළමයින්ව අනිත් පැත්තට පන්නනවා.මම ලෝර්ඩ් පකීර් වගේ ඔහේ පාර පැනල.
දෙපාරක් විසිල් ගහල පොලිස් මාම මට එන්න කිව්ව.දුන්න නේද මර දේශනයක්.ඔහොමද ඉස්කෝලේ ලොකු ළමයි හැදෙන්නෙ.තමුසෙලා ඔහොම කරනකොට කොහොමද පොඩි එවුන්ව හදන්නෙ.
ආයේ එහෙම කරන්නෙ නැහැ අංකල්.මම දැක්කේ නැහැ අංකල් ඉන්නවා.
කතන්දර වැඩක් නැහැ.අද දඩුවමක් දෙන්නම ඕනේ.හරි එහෙනම් කහ ඉර මතක් වෙන්නත් එක්ක පස් පාරක් පාර හරහ පයිනවා.
ඊට පස්සේ වෙච්ච දේවල් මතක් වෙනකොටත් මට රෙදි නැතුව දුවන්න හිතෙනව.පර දෙපැත්තේ වාහන ඔක්කොම නවත්තගෙන මම කොඩිය උස්සගෙන පස් පාරක්ම පාර හරහ පැන්න අෆ්ෆා.විලි ලැජ්ජාවේ සන්තෝසෙ බැහැ.ඔය අස්සෙ අපේ එවුන්ගෙන් මාරම ප්‍රතිචාර තමයි ලැබෙන්නෙ.මොකුත් නැහැ එකම හූවයි.පොඩි කොල්ලෝ කුරුට්ටෝ ඔක්කොම හිනා වෙනව.මොන කරන්නද ඉතින් මස ගානක් යනකම් ඔය සීන් එකට අපේ එවුන් මාව කෑව තියාගෙන.
මේ ලගකදී අපේ එකෙක් මට කෝල් කරන ගමන් දාපු කින්ඩි පරක් නිසා තමයි මට මේ පොඩි සීන් එක ලියන්න හිතුනෙ.මම ඉස්කෝලේ පටිය කාලේ රියනියාමක කරලත් තියෙනව.එතකොට ඉතින් උදේ හවස පීරියඩ් දෙකම කට් වගේ තමයි.ඒ දවස් වල මත එක්ක රිය නියාමක කරපු කැලුම,තුදය,රනය ආදරෙන් මතක් කරනව මේ වෙලාවෙ.කැලුම දැන් පොලිසියෙ ලොකු රාළහාමි කෙනෙක් වෙන්න ඔන්න මෙන්න.අනිත් වුන් දෙන්නම තාම මගේ වලේම තමයි.
මේ දවස් වල ගොඩක් බ්ලොග්ස් වල ආදර අන්දර ගැන ලියවෙනව.ඕකත් ඉතින් කාලෙන් කාලෙට වෙනස් වෙනව.මොකද ලංකාවෙ මිනිස්සුන්ට අමතක වෙන්න යන්නේ හරිම අඩු කාලයක්.මතකද දන්නේ නැහැ කාලයක් කොටුවෙ හාමුදුරුවො පිට කොටුවෙ හැමතැනම.දැන් ඒ හාමුදුරුවො ඉන්නවද කියන්න කව්රුත් දන්නේ නැහැ.මේ දවස් වල පිට කොටුවේ අහන්න තියෙන්නෙ අම්ම ගැන කියවෙන කවි ටික.ඇත්තටම ගොඩක් ලස්සනයි.මටත් ඇහැට කදුළු එනව ඒ කවි ටික අහනකොට.ඒ මොනව වුනත් බුදුහාමුදුරුවො කියල තියෙන්නෙ ධර්මය කවියට හරවන්න එපා කියලලු.ඇත්තද මන්ද මම එහෙම අහල තියෙනව.කොහොම කොහොමහරි සයිබරයටත් කාලෙන් කාලෙට එක එක මාතෘකා එනවා.එහෙම එන එක හොදයි.මොකද එතකොට කෙනාගෙන් කෙනාට අදහස් මොනවද කියල බලන්න පුළුවන්.
ඉතින් මටත් අද හිතුන පොඩ්ඩක් ආදර අන්දර ගැන කතා කරන්න.ආදරේ ගැන කතා කරන්න ගත්තොත් ටිකක් බොන්නත් ඕනෙ.කට්ටිය සෙට් වුනාම තමයි ඉතින් ඔය වගේ කතා කියවන්නෙ.ආදරේ නොකරන කෙනෙක් ලෝකෙ නැතුව ඇති.දැන් අහන්න එපා එතකොට දෙහිවල සත්තු වත්තෙ ඇනකොන්ඩ එයාගෙ අදරවන්තයව ගිල්ලෙ ආදරේටද කියල.හි හි එහෙම වෙන්න බැරිත් නැහැ.මම ඉතින් ආදරේ ගැන හිතන විදිය ගැන මගේ බ්ලොග් එක කියවන අය ටිකක් හරි දන්නව ඇති.මගෙ ඉන්න හොදම යාළුවන්ට ආදරේ නිසා වෙච්ච දේවල් ටිකක් ලුණු ඇබුල් එහෙම දාල ලියන්න හිතුව.
මචං උබල දන්නවනෙ මම චතුරිට කොච්චරනම් ආදරේ කලාද කියල.උබ අතේම මම ලියුම් කොච්චරනම් යවල තියෙනවද බං.නැද්ද ඔව් කියපන්කො යකෝ.බලපන් මම කොහොමද බන් විස්වාස කරන්නෙ මෙකි මෙහෙම කලා කියල.අවුරුදු හතරක් ලව් කරලත් මට මේකිව තේරුම් ගන්න බැරුව ගියා.දැන් ඔන්න වෙන එකෙක් එක්ක සෙට් වෙලාලු.බලපන්කො මම කොහොමද ඕව බල බල ඉන්නෙ.මමම හින්ද ඉන්නවා මිසක් වෙන එකෙක් නම් මෙලහකටත් පත්තරේ ලොකු අකුරෙන්ම නම දාගෙන.මම දන්නව බන් මගෙත් වැරදි තියෙනව.පොඩ්ඩක් සෙට් වෙන එක විතරනෙ බං අවුල.මොකද මම බඩු පස්සෙ යනවද?නැහැනෙ බං..චියර්ස් මචං.
ඉතින් යකෝ උබ ඔහොම කියනවා මම කරගෙන හිටිය එක දැන් බදින්න යන්නෙ.ඒත් තාමත් මට කෝල් කරනව.මේ ලගදී කතා කරල කියනව මට ඔයාගෙන් ළමයෙක් ඕනෙ කියල.මට හීන් දාඩිය දැම්ම යකෝ.හිතපන්කෝ ඉතින්.මම ඒකයි බන් ෆෝන් නම්බර් එකත් මාරු කලේ.මොන බෝලයක් පාත් වෙයිද කව්ද බන් දන්නෙ.මොකද මම ඉස්සර ඉදලම අහකින් යන නරිත් ඇදල අරගෙන නාවන එකානේ බං.මතකද ඉස්කෝලෙ දවස් වල..
දැන් ඉතින් එකා එකා තමන්ගෙ චරිතෙ තරගෙට ගාතනය කරගන්නව.මමත් ඉතින් උන්ගේ කටේ බලේටම වලට පැන්න.මොකද උන් මගෙ සීන් එකත් එහෙන් මෙහෙන් දන්නව.ඔය අතරේ කෙල්ලන්ටද මේ හා සමානවම විදවන්න ලැබෙන අවස්ථා බොහෝය.කොල්ලෙක් සතියක් ගෙදරින් පිට හිටියත් නාවල ගෙට ගන්න පුළුවන් ඒත් කෙල්ලන්ට එහෙම බැහැ කියල කියනව මම අහල තියෙනව.ඒ වචන ටික ඇතුලෙ තියෙන දේවල් කොච්චරනම් සධාරණද කියන්න මම දන්නේ නැහැ.දැන ගත්තත් මම සාදාරනීකරණය කරන්න යන්නේ නැහැ.මොකද තාමත් සමාජයේ ඉහලයි කියල හිතාගෙන ඉන්න වෙනම පැලැන්තියක් ඉන්න නිසා.
ශ්‍රී ධන්ත ධාතුන් වසන්සේ මේ පුංචි රටට වැඩම කරන්න වුනෙත් කාන්තාවකගේ කෙස් වැටියේ හංගගෙන කියන එක රහසක් නෙවෙයිනෙ.එහෙව් වටිනාකමක් තියෙන කාන්තාවට දළදා පෙරහරේ අඩියක් තියන්නට ඉඩක් නැති එක ගැන මම පුද්ගලිකව පසුතැවෙනවා.මොකද එතන ඇත්තටම පොඩි අසාධාරණයක් තියෙන නිසා.මේ කථාවේ නිධාන කතාව මම දන්න ටික වැරදි ඇති.දන්නා කෙනෙක් ඉන්නවනම් සයිබරයට කියන එක වටිනව.
දැන් ඉන්න කොල්ලො බල්ලො කියනවනෙ.හැමෝම එහෙම නැහැ.හුගක් එවුන් හිතාගෙන ඉන්නේ ඇන්න පැන්න කියන්නේ හොද වැඩක් කියල.හැබැයි පුතෝ ඔය අනින හොට පැටලුනු දවසට ජීවිත කාළෙම පටලගෙන තමයි ඉන්න වෙන්නෙ.මොකද තොපිලට වගේ නෙවෙයි කෙල්ලන්ට සමාජෙ ඊට පස්සෙ සලකන්නෙ මහා නපුරු විදියට.මොකද මේක තාම යුරෝපෙ නෙවෙයි තාමත් සිරි ලංකාව.තාත්ත නැති දරුවො කොච්චරනම් ඉන්නවද.ඒ අහිංසක පැටියට උප්පැන්නෙට මොකක්ද දාන්නෙ.මේ දේට කියන වචනේ හිතට එනවා ඇති කියල මම හිතනවා.
සමාජෙත් තියෙනවනෙ එක එක ඉස්තර.ඉතින් ඔය ඉහලින්ම ඉන්න ඉස්තර වල ජීවත් වෙන මිනිස්සු හරිම වෙනස්.එදා ඉදලම ඒ විදියට හිටියනම් අවුලක් නැහැ කියමුකෝ.මේ එක පාරට සල්ලි ටිකක් අතගාල හරි බරි ගහල ආපු පලියට ඒ ඉස්තරේට වැටුන කියල තමයි ඉතින් සම(හරක්) හිතාගෙන ඉන්නෙ.ඉතින් මේ වගේ දේවල් නිසාත් ගොඩක් දුරට ප්‍රශ්න ඇති වෙනව.
මොකද මම හොදට අදුනන කෙනෙක් ඉන්නව.මේ උදේ හවස හම්බවෙනවා.එයාටත් මේ වගේ දේකට මූණ දෙන්න වුනා.මොකද තාමත් ලංකාවෙ නොපෙන්නුවට කුල මල ප්‍රශ්නෙ ලොකුවට තියෙනවනෙ.නැත්ද කියල බලන්න පොඩ්ඩක් මංගල යෝජනා පත්තර කෑල්ලක් අරගෙන බලන්න.ඉතින් මෙයාටත් පොඩ්ඩක් ඉහල පැලැන්තියේ කෙනෙක් කසාද බදින්න වුණා.ප්‍රේම කරපු දෙන්නෙක් නිසා දෙන්නට දෙන්න එක තැනක හිටිය අපිට අපිව ඕනෙමයි කියල.අපිත් උපරිමෙන්ම සප් එක දුන්න.අන්තිමට කසාද බදින්න වුනේ නම පොඩ්ඩක් වෙනස් කරගෙන.පවුල් වලින් එයාලට වැටුන කොක්ක නිසා එහෙම කරන්න වුන කියල තමයි අපිට ආරංචි වුනේ.
අද කියන්න ආවෙ වෙන දෙයක් අන්තිමට ලියවුනේ වෙනම කේස් එකක්.මෙහෙම පෝස්ට් එකක් දානකොට හිතට පොඩි බයකුත් එනව.මොකද තම අපි සයිබරයට අදුනිකයොනේ.අවුලක් වෙන එකක් නැහැ කියල හිතනව.තව පොඩි දෙයක් තියෙනව කියන්න මම මේ ලගදි බුකියෙදී දැක්ක.පත්තරේක මංගල යෝජනාවක් තිබුණ.ඒකෙත් මුලින්ම ලොකු කතා ටිකක් එහෙම කියල පලන්තියත් වටින් ගොඩින් ගහල රූමත් කාන්තාවක් කියලත් කියල තිබුන.හැබැයි අන්තිමට තියෙනව
"සුළු වරදකින් දරුවෙක් සිටී කියල".
අනේ මන්ද මේවට මොනවා කියන්නද කියල..
මේ දවස් ටික ටිකක් හොදින් ගෙවුන කියල මටම හිතුන.මොකද හිතට ටිකක් සතුටුයි.මාස දෙකක පඩිය ඇනහිටලනේ තිබුනෙ.ඉතින් දෙකම එක පාර සෙට් වුන නිසා මගෙ වැඩ ටිකක් කරගත්ත.ඒත් ඊයෙ උදේ වෙච්ච වැඩක් නිසා දැන් එක එක ඒව හිතෙනවා.මොන මගුලක්ද මන්ද ඇත්තමයි.මෙන්න මේකයි උනේ ඇත්තටම පොඩි සීන් එකක්.
මගෙ ප්‍රථම ප්‍රේම කතාන්දරය ආයෙත් මතක් වෙන්න ගත්ත.මොකද මම දැක්ක ඊයෙ මාස ගානකට පස්සෙ මේ පැත්තෙ ඇවිත් ඉන්නව.මේ පැත්තෙ කිව්වෙ ඉතින් අපේ ගෙවල් පැත්තේ නෙවෙයි.වෙනද වගේම අදත් මම ඒ පැත්තට යන්නේ නැතුව වෙන පැත්තකින් යන්න ගියා.සමහරවිට එයා මාව දකින්න ඇති.අනේ මන්ද ඒක ඉතින් එයාගෙන්ම තමයි අහන්න වෙන්නේ.මොකද දවසක් මූනට හම්බවෙලත් අහක බලාගෙන ගිය කෙනෙක්නෙ.අනේ ඔන්න අපේ හිතෙනම් තරහක් නැහැ.ඉන්න තැනක හොදින් සතුටින් ඉන්නවනම් එච්චරයි.මොකද තිබුනත් තියෙන්නෙ දුකක් විතරයි.ඔය නිසා තමයි තාමත් ඔයදේවල් මතක් වෙනකොට මාව පිච්චිලා යන්නෙ.
මොන දේ කිව්වත් සිරාවට ආදරේ කලාම අමතක කරන්න ටිකක් අමාරුයි.මමත් දැකල තියෙනව යාළුවන්ගේ බ්ලොග්ස් වල සමහර පොස්ට්.ඒව කියෙව්වම හිතෙනව මිනිස්සු මොනතරම් විදවනවද කියල.මම අන්තිමට කතා කලාම එය කිව්වෙ මම ඒ අමිහිරි අතීතෙ අමතක කරලා ඉවරයි.මට වෙන කරන්න දෙයක් නැහැ කියල.ඔය කතාවට කියනවනේ මමනම් දෙන්න ගියේ නැහැ ඒකිට එපානම් මට කොහොමත් එපා කියල.හැබැයි ඔහොම කියන හැමෝම ඔතනදි තමයි හොට පටල ගන්නෙ.මොකද මමත් පටල ගත්ත.මමත් ඉතින් කියන්න තියෙන ආදර වදන් ඔක්කොම දැම්ම.ඊට පස්සෙ තේරුණා හබල් ගගා හිටපු පොඩි පාරුවට දැන් හොද රුවලක් හම්බවෙලා කියල.
මමනම් තාමත් හබල් ගානව.ඔය දවස් ටිකේ මට ඉතින් පිස්සු වගේ.දැන්නම් ලැජ්ජත් හිතෙනව අෆ්ෆා.කොච්චර කිව්වත් වැඩක් නැහැ ඕක වෙන්නම ඕනෙ.මේ දවස් වල කියවන පෝස්ටු වලින් සීයට හැත්තෑවක් විතරම කියවන්න තියෙන්නෙ ඔය මල ඉලව්ව ආදරේ ගැනමනේ අම්මප.ඉතින් යකෝ ඕකෙන් වෙන්නෙ ඇවිලෙන ගින්නට පිදුරු දාන එක නෙවෙයිද?ඒවුනාට අපිත් කිව්වෙ මමත් ආසාවෙන් කියවනව.අනිත් කොටසත් එනකම් බලගෙනත් ඉන්නව.ඔන්න ඕක තමයි ඇත්ත.කට බොරු කිව්වත් දිව බොරු කියන්නේ නැහැ කියනවනෙ.
ඉතින් ඒ අමිහිරි අතීතෙට මම පොඩි මිහිරි බවක් දාගෙන හිතින් සතුට විදිනව.ඒකෙත් පොඩි ආතල් එකක් තියෙනව අෆ්ෆා.විශේෂයෙන්ම කියන්න ඕනේ නැන්දම්මලනම් වැඩිය විස්වාස කරන්න යන්න හොද නැහැ.හැමෝම එක වගේ නැහැ.අවිස්වාස කරන්නත් හොදනැහැ ඉතින්.අර පොලිස් මහත්තුරුන්ගෙ බිරිදටවත් පොලිස් මහත්තයව විස්වාස නැහැ කියනවනෙ.
අපේ ගෙදර වත්තට අමතරව තව පොඩි වතු කෑල්ලක් තියෙනව අපේ ගෙවල් අහල පහලම.ඔය වත්තට අයිති කාරයො ගොඩක් ඉන්නව.කොටින්ම කියනවනම් ඒක අපේ නෙවෙයි වගේ.අපි ඒ වත්තට යන්නෙ ඔය තියෙන පොල්ගස් දෙක තුනක පොල් ගෙඩි ටික කඩාගෙන එන්න විතරයි.ඒකත් ඉතින් අපේ අම්මගෙ කටේ බලේට තමයි මම යන්නේ.පොල්කඩල අහල පහල ගෙවල් වලටත් මම ගෙඩියක් හරි දීල තමයි මම එන්නෙ.මොකද දැන් පොල් ගෙඩියකුත් රුපියල් පනහක් හැටක් විතර වෙනවනෙ.අපේ ඔෆීසියෙ ඉන්න D අයිය වතු සම්බන්ධව හොද අවබෝධයක් තියෙන කෙනෙක්.මොකද එයා කතා කරනකොට ඒක ඕනෙම කෙනෙකුට තේරෙනව.ගම්පලාත කොලබට කිට්ටු නැති උනාට එයාගේ අදහස තියෙන්නෙ කවදහරි එයාගෙ ගමට ගිහින් හොද වගාවක් එහෙම ගෙන ඉන්න එක තමයි.
දවසක් අපි මේ ලගදි ඔය වතු ගැන කතා කර කර ඉන්නකොට මමත් කිව්වා අපිට මෙහෙම පොඩි වතු කෑල්ලක් තියෙනව හැබැයි මම එකෙ කෙහෙල් පැලයක්වත් තම හිටවල නැහැ කියල.මේ කතාව ඇහැව්ව විතරයි D අයියට මල පැනල මට බැනගෙන බැනගෙන ගියා.ඊට පස්සෙ කියනව
මල්ලි ඔය වත්ත හොදට හදල කරලා ගනින්.එතකොට උබට අතට තව පොඩි ගානක් ගන්න පුළුවන්.
ඇත්ත තමයි ඉස්සරහට මිනිස්සුන්ට කන්න වෙන්නෙ තමන් හිටව ගන්න අල බතල තමයි.ඒව තමයි ඉතින් කන්න ඕනෙ.ඒ වුනාට මේ යන විදියට ගෙදර වත්තේ බතල අලයක් හරි හිටව ගන්න එක ඇගට ගුණයි.
ඔය කියපු කතාවට පස්සෙ මමත් හිත ගත්ත වත්ත පොඩ්ඩක් සුද්දයක් එහෙම දාල ගන්න ඕනෙ කියල.මේ අන්තිම සතිඅන්තේ මම වෙලාව වෙන් කරලා තිබුනෙ වත්තෙ වැඩ වලට.වෙනදට හෙනහුරාදට පස්සට අවුව වැටෙනකම් නිදියන එක නවත්තල උදෙන්ම වත්තට ගිහින් පොල්ගස් ටික වටේ පොඩි සුද්දයක් දාල ගත්ත.දවල් වෙලා ගිහින් පොල් පෝරයි ඩොලමයිට් ඔක්කොම අරගෙන ආව.ආණ්ඩුවෙන් පෝර අඩුවට දෙන නිසා වැඩි ගානක් ගියෙත් නැහැ.එදාම දැම්ම ඩොලමයිට්.මුලින්ම ඩොලමයිට් දල සති දෙකකට පස්සෙ පොල් පෝර ටික දාන්න කියල වගා නිලධාරී තුමිය කිව්වා.මමත් ඉතින් ඒ විදියටම කලා.තව සති දෙකක් ඉන්න වෙනව පොල් පෝර ටික දාන්නා.ඔය ඩොලමයිට් දාන්න කියන්නෙ පස බුරුල් වෙන්න කියනවනෙ.මොනව දැම්මත් ඉතින් කාබනික පොහොර වලට ගහන්න පොහොරක් තවත් නැහැ.අපි දැන් කන්නේ ඔක්කොම වහනෙ.රටේ නැති පොහොර ගහනව එළවලු පලතුරු වලට.
වත්තෙ ලෑටිය පදුරු හැමතැනම.හරියට වගා කරලා වගේ.පුළුවන් තරමක් ගලවල ගොඩ ගැහැව්ව.දැන් ලබන සතියෙ ඒව ටික පුච්චන්න තමයි හිතාගෙන ඉන්නෙ.එක සතියට එක කෙහෙල් පැලේ ගානෙ හිටෙව්වනම් ඇති.ඒව ඇවිල්ල මම මගෙ වාසියට හදාගත්ත නීති රීති.තාමත් මගේ අත් දෙක රිදෙනව උදලු ගාලම.මොකද හුග දවසකින්නෙ වැඩක් කලේ.ඒත් හිතට මාර ෆිට් එකක් තියෙන්නෙ ඔය වගේ වැඩක් කලාම.අපිට මෙහෙම අමාරුනම් අර අහිංසක ගොවි මහත්වරුන්ට කොච්චරනම් අමාරු ඇත්ද?
මේ දවස් වල හිතත් එච්චරම ෆිට් නැති එකේ මේ වගේ දෙයක් කරන්න ගත්තම ඒ හැමදේම අමතක වෙනව.ඒකනම් ලොකු දෙයක්.මොකද මටම එක තේරෙනව.ලොකු වෙනසක් තියෙනව.
---------------------------------------------------------------------------------
මේ කතාවේ සුල මුල කොහොමද කියන එක ජෙමා අයිය මටත් වඩා දන්නව ඇති.මට මතකයි මේ ලගදිත් ඔය ගැන මතක් කරල අපි හිනා වුනා.මම පැටිය කාලෙ වෙච්ච වැඩක්.පැටිය දවස් වල ඉදලම මම නාහෙට අහන්නෙ නැති එකා.ඒක ගමේ හැම කෙනාමත් හොදට දන්නව.මට මතකයි ඉස්සර මට ගස් බැදලත් අම්ම ගහල තියෙනව.මොනව උනත් ඒ දේවල් නිසයි අද මම මෙහෙම ඉන්නේ.කියන්න හදන කතාව හරිම කෙටියි.හැබැයි කවදාවත් මට අමතක නොවෙන සිද්දියක්.
ඔය කියන දවස් වල මට අවුරුදු පහක් හයක් විතර ඇති.ඉස්කෝලෙ යන්න පටන් ගත්ත විතරයි.එතකොට අපි හිටියෙ අපේ අම්මගෙ මහ ගෙදර.මම ඉස්කෝලෙත් යන නිසා අම්ම කිව්ව දැන් දහම් පාසල් යවන්නත් ඕනේ කියල.ගමේ පන්සල් දෙකක් තියෙනව.ඒ වුනාට ඒ දවස් වල ඔය පන්සල් දෙකෙන් එකක දහම් පාසල් තිබුනේ නැහැ.ඔය පන්සල් දෙකට අපි කිව්වෙ මහ පන්සලයි පොඩි පන්සලයි කියල.ඉතින් මාව පොඩි පන්සලට තමයි දැම්මෙ.මම පොඩ්ඩක් ගමේ ප්‍රසිද්ධ කොලු ගැටයෙක් නිසා ඉතින් මාව හැමෝම වගේ හොදට අදුනනව.මතක විදියට ඒ දවස් වල අපේ පන්තියටම හිටියෙ මමයි පොපියයි මාලයයි විතරද කොහෙද.පස්සෙනම් මාර සෙට් එකක් හිටිය.
මම ලොකු අයියලත් අදුනන නිසා විවේකය වෙලාවෙදි මටත් කතා කලා සෙල්ලම් කරන්න.මටත් ගානක් නැහැ.එදාම උනාට දහම් පාසල් ගියෙ මමත් වීරය වගේ දැන් වැලි මළුවේ සෙට් එකත් එක්ක ගස් පනිනව.ඔය අස්සෙ ලොකුම සෙට් එක කෙල්ලන්ට විහිලු කරනව.ඔය ලොකු සෙට් එකෙන් බාගයකට වඩා මාව අදුනනව.ඔය අතරෙ පන්සලේ ඇබිත්ත සීයා අර අක්කල ලගට ඇවිත් එයාලත් එක්ක ලොකු සෙට් එකට කෝචොක් කොරන්න ගත්ත.මමත් දැන් සෙල්ලම් කරන ගමන් හොරාට ඔක්කොම බලාගෙන.ඔය අතරෙ එකා එකා එතනින් ශේප් වුණා.කොහොමහරි අන්තිමට දහයක් විතර හිටපු සෙට් එකෙන් හතරක් පහක් විතරයි දැන් ඉන්නෙ.මුන්ටිකට දැන් ඌරු ජුවල්.මොකද ආතල් එකේ කෙල්ලෙක්ට විහිළුවක් කරන්න තිබුණු චාන්ස් එකක් සීයා ඇවිත් කෑවනේ.
ඔතන හිටිය සෙට් එක මට මතක විදියට
ආප්පය නොහොත් ලොකු අබයා , පතෝලය , අලියා , ජෙමත් හිටිය වගේ මතකයි.මේ සෙට් එකම අපේ ගෙවල් අහල පහල.සමහරු ලගම නෑදෑයො.ඔන්න එක පාරටම මගේ නම කියනව මට ඇහුන.බැලින්නම් ආප්පය..
"මල්ලි පොඩ්ඩක් වරෙන්කො බන්"
"ආ මේ අයියනේ..අයි අයියෙ"
"මල්ලි අර අක්කල ලග ඉන්න සීයා ඉන්නවනේද..එයා ඔයාට හොදටම බැන්න.දගලනවා කියල"
දැන් ඉතින් මට මාර අවුල.
"මොකද අයියේ දැන් කරන්නෙ.ලොකු සාදුට කියයිද"
"නෑ නෑ බයවෙන්න එපා..පුලුවන්නම් ගිහින් සීයගේ සරම කඩපන්"
මම ඉතින් යකාටවත් බය නැති එකේ.මොකද පටිය කාලෙනෙ ඕව තේරෙන්නෙත් නැහැනෙ.පොඩ්ඩක් සෙල්ලම් කරන ගමන් සීය ලගින් දෙපාරක් තුන්පාරක් බොරුවට කැරකුනා.ආයේ මොනාද ඉතින් තෙවන වටය අවසන් වුනේ සීයගේ සරම බිම වැටුනට පස්සෙ.සරම බිමට වැටුනට කාටවත්ම නූල් බදින්න නොවුණු එක ගැන තාමත් මම සතුටු වෙනව.සීය කලින් දැනගෙන හිටිය වගේ හැමදේටම සෙට් වෙලා තමයි ඇවිල්ල හිටියේ.
දැන් මම අඩ අඩ ලොකු සාදු ලග.හාමුදුරුවන්ට හොදටම හිනා.විනාඩි පහක් යන්නට කලින් අන්න අහවල් එක්කෙනාගෙ කොල්ල අද දහම් පාසලේදී සීයගේ සරම කඩල කියල දහම් පාසලම දැනගත්ත.හාමුදුරුවො මොකුත් නොකිව්වට දහම් පාසලේ හිටිය ලොකු සර් අපිනම් කියන්නෙ මයික් පාල කියල.සර් මට ඇනපු ටොක්ක තාමත් රිදෙනව.දෙගර ගියාට පස්සෙ අම්මත් සැලකුව හොදට.ටික කාලයක් යනකම් මට ලොකු සෙට් එක ඕක මතක් කරල විහිලුත් කලා.
අන්තිමට මම දහම් පාසලෙන් අයින් උනේ ප්‍රධාන ශිෂ්‍ය නායකයත් වෙලා.තව හොද හොද සීන් තියෙනව මතක් කරනකොටත් හිනා යනව.බලමු ඉස්සරහට ඒවත් දාන්න.
