කහ ඉර හා මැරතන් දිවීම

         මුලින්ම ගල්කිස්සට එන්න බැරි වුනු එක ගැන ශෝකය ප්‍රකාශ කරලම පොස්ට් එකක් දැම්මනම් හොදයි කියල හිතුන.මඩ ප්‍රහාර ගල් ප්‍රහාර තාමත් වදිමින් පවතින නිසා අපි ඒව බල බල පොඩි ෆන් එකක් ගන්නව.හොද හොද සෙල්ලම් එළිවෙන ජාමෙට කියනවනෙ.බලමු තව තව ඒව ඉස්සරහට කල එළි බහියි.

              පාසල් කාලෙ වෙච්ච නවනින්ගිරා වැඩක් ගැන තමයි අද පොඩ්ඩක් කියන්න යන්නෙ.දන්නවනෙ ඉස්කෝලෙ වෙන්නෙම ඔය වගේ දේවල්නේ.වසරක් ඉවර වෙලා තවත් වසරක් එනව කියන්නේ ඉතින් එක එක සැණකෙළියක්.මොකද ස්පෝර්ට් මීට්‌ කාලෙනෙ.ඔය දවස් එනකම් තමයි කව්රු කව්රුත් බලාගෙන ඉන්නෙ.මොකද පන්ති කට් කරගෙන එහෙමනෙ ඉතින් දවසම ඉන්නෙ.ඔය තියෙන ක්‍රීඩා අතරෙ මැරතන් එකටත් ලොකු තැනක් හම්බවෙනව.ලොකු පොඩි ඕනෙම කෙනෙක්ට මේකට සෙට් වෙන්න පුලුවන්නෙ.මේ කියන්න යන සිද්ධිය වුනේ අපි උසස් පෙළ හදාරන දවස් වල.එතකොට ඉතින් අපිනේ මුළු ඉස්කෝලෙම පාලනය කරන්නෙ.ඔව් ඉතින් අපි එහෙම හිතාගෙන හිටිය.දැන්නම් ඒ මෝඩ වැඩ ගැන මතක් වෙනකොටත් පිස්සු වගේ.ඒ මොන දේ කලත් අපි ඉස්කෝලෙ නම කැත කලේ නැහැ කියන එක ආඩම්බරෙන් කියන්න පුළුවන්.

            අපි දුම්රියෙන් පාසලට ගිය නිසා තුඩයයි මමයි විශ්වයයි මාරම ෆිට්.විශ්වය කියන්නෙ තුඩයලගේ පුංචිගේ පුතා.කොහොමහරි ඔන්න මැරතන් එක තියෙන දවසත් කිට්ටු වෙන්න වුණා.නිවාස වලින් වෙන වෙනම කට්ටිය සෙට් වෙනව දැන් දුවන එවුන් පස්සෙ යන්න.වාහන තියෙන වුන් වාහන අරගෙන එනව.කොහොමහරි අපිට සෙට් වුණේ ඉස්කෝලෙ ලග ඉදල දුවල එන සෙට් එකට ග්ලුකෝස් එහෙම දෙන්න.අපි තමයි ඉතින් ඕකෙන් බාගෙට බාගයක්ම කන්නෙ.ඕක ඉතින් මම හිතන්නේ පොස්ට් එක කියවන හැමෝම කරලා ඇති.

අපේ ඉස්කෝලෙ ඉස්සරහ තියෙන්නෙ ලොකු හතර මං හන්දියක්.ඇත්තටම තුන්මන්හන්දී දෙකක් එක ලග තියෙන නිසා ඒක හරියට හතරමන් හන්දියක් වගේම තමයි.මැරතන් එක පටන් ගන්න කලින් මට පාරෙන් එහා පැත්තට යන්න උවමනාව තිබුනට අයෙත් ඉස්කෝලෙට යන්න වුණා අපේ නිවාසෙ කොඩිය ගේන්න.මම කොඩියත් අරගෙන අහපව් එන ටිකට අපේ සෙට් එක පාරෙන් එහා පැත්තට ගිහින් කොඩි වනනව.මටත් දැන් ඉන්න බැහැ.පුලුවන් තරම් ඉකමනට පාර ලගට ආව.ඔන්න එහා පැත්තෙ ඉදල විශ්වය කොල්ලෝ රොත්ත අස්සෙන් කෑ ගහනව මගේ නමත් කියල. 

## ඉක්මනට වරෙන් යකෝ මැරතන් එක පටන් ගන්න යන්නේ කියල.

      මමත් ඉතින් හාවක් හූවක් නැතිව අපු ගමන් පැන්න පාරෙන් අනිත් පැත්තට.

   ඔන්න එතකොට එකක් කියනව 

අන්න තොට පොලිසියෙන් කතා කරනව කියල.

         මමත් බැලුව අනිත් පැත්ත හැරිල මොකක්ද මේ වෙන්න යන්නේ කියල.පොලිස් මාම පන දාගෙන කහ ඉරෙන් ඉස්කෝලෙ ළමයින්ව අනිත් පැත්තට පන්නනවා.මම ලෝර්ඩ් පකීර් වගේ ඔහේ පාර පැනල.

       දෙපාරක් විසිල් ගහල පොලිස් මාම මට එන්න කිව්ව.දුන්න නේද මර දේශනයක්.ඔහොමද ඉස්කෝලේ ලොකු ළමයි හැදෙන්නෙ.තමුසෙලා ඔහොම කරනකොට කොහොමද පොඩි එවුන්ව හදන්නෙ.

ආයේ එහෙම කරන්නෙ නැහැ අංකල්.මම දැක්කේ නැහැ අංකල් ඉන්නවා.

කතන්දර වැඩක් නැහැ.අද දඩුවමක් දෙන්නම ඕනේ.හරි එහෙනම් කහ ඉර මතක් වෙන්නත් එක්ක පස් පාරක් පාර හරහ පයිනවා.

       ඊට පස්සේ වෙච්ච දේවල් මතක් වෙනකොටත් මට රෙදි නැතුව දුවන්න හිතෙනව.පර දෙපැත්තේ වාහන ඔක්කොම නවත්තගෙන මම කොඩිය උස්සගෙන පස් පාරක්ම පාර හරහ පැන්න අෆ්ෆා.විලි ලැජ්ජාවේ සන්තෝසෙ බැහැ.ඔය අස්සෙ අපේ එවුන්ගෙන් මාරම ප්‍රතිචාර තමයි ලැබෙන්නෙ.මොකුත් නැහැ එකම හූවයි.පොඩි කොල්ලෝ කුරුට්ටෝ ඔක්කොම හිනා වෙනව.මොන කරන්නද ඉතින් මස ගානක් යනකම් ඔය සීන් එකට අපේ එවුන් මාව කෑව තියාගෙන.

       මේ ලගකදී අපේ එකෙක් මට කෝල් කරන ගමන් දාපු කින්ඩි පරක් නිසා තමයි මට මේ පොඩි සීන් එක ලියන්න හිතුනෙ.මම ඉස්කෝලේ පටිය කාලේ රියනියාමක කරලත් තියෙනව.එතකොට ඉතින් උදේ හවස පීරියඩ් දෙකම කට් වගේ තමයි.ඒ දවස් වල මත එක්ක රිය නියාමක කරපු කැලුම,තුදය,රනය ආදරෙන් මතක් කරනව මේ වෙලාවෙ.කැලුම දැන් පොලිසියෙ ලොකු රාළහාමි කෙනෙක් වෙන්න ඔන්න මෙන්න.අනිත් වුන් දෙන්නම තාම මගේ වලේම තමයි.