සහෝදරයෙකුගේ හදවත කියෙව්වෙමි..

රස දුන් හැම දේ නීරස වේවී
නුබ දුන් හැම දේ මතකෙට ඒවී 
සැමතැන සෙව්වත් නුබ නොපෙනේවී 
ඝන අදුරක මා තනිව හඩාවී 

නොපිපෙන මල් මත සුවද සොයන්නට 
ඒ මලෙහිම පෙති සිප සනසන්නට 
සියුමැලි රොන්වල සිසිල විදින්නට 
දිනක් තියේවිද මල් පූදින්නට 

කදුළු වලින් මා දෙනෙත් තෙමෙන විට 
ඇවිදින් යනවද කදුළු බලන්නට 
පියාපතක්වත් ලැබුනෝතින් මට 
හැකිවේවී ඒ කදුළු පිසින්නට 

මතකය ඉතිරිව ඇත හැම හුස්මක 
සිනාසුනෙමි මම හුස්ම වැටෙන විට 
දුක තදකොට සිනහව සොයනාවිට 
ඒ සිනහව ඇති හුස්ම වැටෙන්නට..

(මාගේ හිතවත් සහෝදරයෙකුගේ හිත කියවීමට මට ලැබුණු මොහොතින් මම මෙසේ සටහන් තැබුවෙමි..)